De struikelende ondernemer

Sinds ik weer extra kennis op doe tijdens de opleiding tot brein coach, heb ik veel mooie dingen ontdekt. Inzichten waardoor we mensen nog beter kunnen begeleiden, maar ook meer zelfkennis.
Bij Roots beschouwen we onszelf als ‘life-long students’ . Terwijl wij coachen, trainen en begeleiden blijven we onszelf doorontwikkelen. Nog leuker is dat we tijdens zo’n verdieping of studie alles op onszelf testen en optimaliseren. Zo liep ik afgelopen week in een bos in Schotland. De hikes daar zijn af en toe uitdagend. Ik zou in de basis een prima gepromoveerde bodemonderzoeker kunnen worden, want bij elke stap kijk ik waar ik m’n voeten neerzet in plaats van naar de omgeving. Mijn vriend vliegt over elke rots, modderpartij en springt van hoogtes die ik aanzie voor een klif en hij als een afstapje van 10 centimeter. Hij snapt mij niet, ik hem niet. Buiten dat de zwaartekracht waarschijnlijk gewoon zijn beste maat is struikelt hij vaak, maar valt nooit. Struikel ik, dan is het meteen ook goed raak. Wat dus resulteert in een flinke dosis 'struikelangst'. 

Wij liepen het pad naar de ‘Fairy Glen Falls’, klinkt magisch he? We waren al zeker 4 bordjes tegen gekomen met: ‘Landslide ahead, choose a different path’. Hollands als we zijn dachten wij, dit komt heus wel goed en een ‘different path’ was nergens te bekennen. Al wandelend (ik al bodemonderzoekend) kwamen we daadwerkelijk bij de aardverschuiving. En de Schotten weten waar ze over praten..een complete verschuiving met boom, aarde en allemaal modder had het bruggetje weggevaagd en stond nu 1 meter diep in water. De enige manier om het pad aan de overkant te vervolgen: een omgevallen boom over een kolkende massa water. 
Mijn vriend liep nog even door om naar de aardverschuiving te kijken en komt later naast mij staan: ‘dit durf jij denk ik niet he?’. Waarop ik zei: ‘ik heb net tegen mezelf gezegd dat ik dit gewoon kan’. ‘Oké, kom op’. Dus wij over de boom. Zonder moeite. Het voelde alsof ik er gracieus overheen ging zonder angst. Het zag er ongetwijfeld anders uit, maar ik was aan de overkant zonder angst en twijfels. 

Dit is één van de dingen die ik heb geleerd en wat eigenlijk heel simpel is, want als je dit leest denk je waarschijnlijk dit is toch niet zo moeilijk? Maar niets is minder waar. Al zal het voor de één dus makkelijker zijn dan de ander, maar ons brein is zo geprogrammeerd dat het ons beschermt voor gevaar. Dit is puur instinct en daar word je mee geboren. Super efficiënt, want anders hadden we onszelf elke keer van een daadwerkelijke klif laten afvallen of ander soort gevaar ;-). Maar het beschermt ons. Ons brein is ook nog eens super efficiënt, houd van gewoontes en is liever lui dan moe. Dus blijf maar lekker in die comfortzone ‘zegt’ je brein. Daardoor leef je dus vaak volgens de: voorspelbare toekomst. Volgens dingen die gebeurd zijn in het verleden of mogelijk kunnen gebeuren. Je beperkt je door de ‘wat als’ of ‘ja maar’. Alleen hoe vaak ben ik daadwerkelijk gevallen tijdens het wandelen? (antwoord: niet vaak) Hoe vaak ben ik van een boom afgevallen in een kolkende rivier? (antwoord: nooit) Dus, een weloverwogen stap buiten mijn comfortzone is juist goed. 

Inmiddels passen wij deze metafoor ook toe in onze coaching en onze eigen onderneming. Want als dit gebeurt bij een heel makkelijk voorbeeld als een boomstam oversteken, dan kan je wel bedenken hoeveel je onbewust tegenhoudt in je onderneming omdat dit ‘gevaar’ aangeeft in je systeem. Op het gebied van samenwerkingen, financiën, keuzes maken, uitdagingen aangaan etc. Met als gevolg dat je op de automatische piloot door raast, je de comfortzone niet verlaat en verder van je unieke waarde drijft dan je eigenlijk zou willen. 

Dus wat kan je het beste doen? 
Voel jij weerstand op iets en vind je het moeilijk om ergens aan te beginnen of iets af te maken? Check eens in bij je gevoel. Wat houd je tegen en is dat realistisch? Hoe kan je dat ombuigen? Klopt je intuïtie en instinct (trust me, dat voel je echt zolang je het maar toelaat) of moet je juist die comfortzone even lekker verlaten en het gewoon gaan doen. En persoonlijk steek ik dus steeds vaker die, al dan niet figuurlijke, boomstam over. En 9 van de 10 keer voelt dit zo makkelijk dat ik dit vaker wil doen, en een nieuwe positieve gewoonte opbouw voor mezelf. En dit doe ik met opgeheven hoofd, zonder naar de bodem te kijken. 

🦀Marcella